The final weeks in South Africa
Door: Jamie de Graaff
Blijf op de hoogte en volg Jamie
20 Januari 2011 | Zuid-Afrika, Johannesburg
Lieve mensen,
Voor degenen die na het lezen van dit stukje denken "he, Jamie was toch al lang weer terug?", dat klopt. Ik had helaas geen toegang tot internet toen ik dit stukje schreef op het vliegveld in Kaapstad, tijdens mijn laatste uurtjes in Z-A. Er is sinds zondagavond ook weinig spannends meer gebeurd, behalve dat ik een prima terugreis heb gehad en het heel leuk vond om iedereen weer te zien op Schiphol en in Amstelveen!
Maar goed, bij deze dus een verslagje van de laatste weekjes daar, enjoy!
Dit wordt dan toch echt de laatste blog die ik ga schrijven. Over ongeveer 6 uur vertrekt mijn vlucht naar Schiphol, wat betekent dat ik over 18 uur alweer op Nederlandse bodem sta. Wauw, dat is toch eigenlijk best snel... Maar goed, ik heb dus nog 3 uur te doden hier op Cape Town airport, dus geen betere tijd om mijn blogje van een update te voorzien!
De laatste keer dat ik iets van me heb laten horen was in Johannesburg, vlak voordat ik Esti, Ayelet en Pim op zou gaan halen, en net nadat ik mijn hele rondreis door Zuidelijke Afrika voltooid had. Sindsdien ben ik weer helemaal via Kruger park en Swasiland langs de Oostkust terug gereden naar Cape Town. Daarna kwam ook Joran nog langs, en heb ik deels dezelfde route nog eens dunnetjes over gedaan. Maar laat ik niet te snel gaan, en verder vertellen waar ik gebleven was.
De aankomst van Esti, Ayelet en Pim ging helaas niet helemaal zoals gehoopt. Toen ik om 04:20 in de morgen op Jo'burg airport stond, stond er keurig op de borden dat de Afriqiyah vlucht uit Tripoli op tijd zou landen, dus ik blij. Later, rond half 6, stond er nog steeds dat hij op tijd was, maar nog steeds geen vliegtuig. Uiteindelijk kwam er “oneindig vertraagd” op de borden te staan, wat mij gelijk deed denken aan de vliegtuig crash van Afriqiyah eerder dit jaar, rondom Tripoli. Gelukkig besloten ze uiteindelijk toch aan te komen, al was het wel pas om 09:00.
We zijn toen maar meteen doorgereden richting Blyde River canyon, wat op de weg ligt naar Kruger National Park. Blyde River Canyon, die zijn faam dankt aan mooie uitzichten met namen zoals “Gods Window” was zeker de moeite waard \en heeft ook de nodige mooie foto's opgeleverd. Daarna was het weer tijd voor Kruger park, het tweede bezoek alweer voor mij. Maar waar Kruger de eerste keer nogal tegen viel, was het deze keer echt jackpot wat wildlife betreft. Het was sowieso al heel leuk om te zien hoe enthousiast de rest was om allemaal wilde dieren te zien (ze werden al gek bij het zien van een Impala, een soort klein hert dat echt overal rondloopt). Maar ook voor mij was het een hoogtepuntje, omdat ik eindelijk het laatste lid van de “Big 5” heb mogen spotten: de Luipaard. Dit dier besloot gewoon vlak naast de weg te gaan liggen, zodat we er ook nog eens mooie foto's konden maken. We waren alleen een belangrijk puntje vergeten, en dat was om een reservering te maken in het park, aangezien het hoogseizoen geworden was. Eerst was er voor ons niks meer te krijgen, maar na met de manager gesproken te hebben was er opeens uit het niets een 4-persoons safari tent vrij, precies wat we wilden. Prima dus.
De dag erna zijn we doorgereden naar Swasiland, waar we ook 1 nacht gebleven zijn. Het raften daar was heel gaaf. Niet omdat het water nou zo wild was, maar omdat je met z'n 2'en in een bootje mocht, waardoor je veel minder stabiel in het water lag. Samen met Ayelet gingen ik dan ook m'n best doen om zo veel mogelijk wilde stukjes mee te pakken, wat er ook vaak toe leidde dat we omvielen.
Daarna zijn we doorgereden naar St. Lucia aan de Oostkust van Zuid-Afrika, voor een lekker dagje strand. Het was ook nog eens 1e Kerstdag, dus we lagen heerlijk cliché met kerst in de zon! Dat is weer zo'n lekker moment om te bedenken dat het toch wel fijn is dat je niet in Nederland zit... (Sorry, ik wil niemand jaloers maken natuurlijk ;) ) Helaas kwam van ons geplande kerstdiner niet veel terecht, aangezien er niet veel restaurant open waren. Dus besloten we dat diner maar uit te stellen tot het nieuwe jaar, als we weer in Stellenbosch zouden zijn.
Na St. Lucia stond Durban op de planning. Voor mij was het ondertussen de 3e keer in deze stad, maar er waren gelukkig nog aardig wat dingen te zien die ook ik nog niet gedaan had. Het casino werd vaak bezocht, en gelukkig hebben we er ook nog wat geld aan over mogen houden. Daarnaast was het ook heel gaaf om te ontbijten op 40 meter hoogte, aan een tafel die werd opgetild door een hijskraan.
Daarna was het alweer tijd om naar de Drakensbergen te gaan, om daar vervolgens een van de mooiste wandelingen uit mijn leven te maken. De foto's zullen meer vertellen (ik moet ook die maar eens updaten besef ik), maar we stonden bovenaan een 1000 meter diepe afgrond, met naast ons de één na hoogste waterval ter wereld, en onder ons een onbewoonde vallei vol met bomen en ander moois. De rest laat ik aan jullie verbeelding over.
De nacht erna zijn we in een keer doorgereden tot Port Elizabeth (ongeveer 1000 km), omdat de rest nog de bungee-jump wilde proberen. Ik sloeg 'm deze keer wel over, want 1 keer vond ik toch wel genoeg ;)
Na ook nog Oudtshoorn bezocht te hebben vanwege de struisvogels, gingen we dan toch echt weer terug naar Stellenbosch. Voor mij was het ondertussen al meer dan 2 maanden geleden dat ik daar was, en het voelde echt heel goed om weer terug te komen. Echt als een soort van thuiskomst, met het gebruikelijke prachtige weer, en de eerste avond gelijk een lekkere braai bij wat vrienden. Heerlijk! Oud & Nieuw hebben we gevierd in Cape Town, op een heuvel vanwaar je de hele stad kon overzien. Er was helaas niet al te veel vuurwerk, maar het was toch gezellig. Daarna door naar Camps Bay om nog even te clubben.
1 Januari was ook een mooie dag, want we kwamen erachter dat er vlak bij Kaapstad een echt Nederlandse nieuwjaarsduik werd georganiseerd. En ik moet zeggen, het was nog best wel groot! Met een stuk of 200 Nederlanders zijn we de koude (ja, de zee is hier wel koud!) Atlantische oceaan ingerend, en ook de Unox mutsen, erwtensoep, Unox worsten en bitterballen ontbraken niet. Toch een keer een nieuwjaarsduik gedaan in mijn leven!
De dagen daarna vulden we met de gebruikelijke Kaapstad sightseeing activiteiten (Tafelberg, Cape Point, Wine farms bezoeken, enz.). Ook hebben we nog ons kerstdiner gehouden in Stellenbosch, bij een heerlijk decadent restaurant. En al snel was het 4 januari, de dag dat ze allemaal weer naar huis gingen.
Maar vlak voordat ik Esti, Pim en Ayelet weg zou brengen landde Joran op Cape Town airport, en zo begon het laatste deel van deze reis! Helaas moest ik toen ook onze oude auto (genaamd Lisa) inleveren, en deze werd ingeruild voor een stuk kleinere Hyundai i10. Gelukkig waren we maar met z'n tweeën, en hadden we dus ook niks anders nodig.
Ook met Joran ben ik weer naar de Oostkust gereisd (inderdaad, ik heb er al aardig wat kilometers opzitten, al meer dan 20.000 ondertussen). Het grote verschil dit keer was echter dat we een flinke tijd hebben doorgebracht aan de Wild Coast (Coffee Bay + Port st. Johns). Een stukje “echt Afrika”, inclusief de gaten in de weg, ronde hutjes, en ontoeristische stranden. Daar hebben we heerlijk professioneel gechilled, en daarnaast ook nog eens leren surfen (best gaaf!).
Wat ook heel erg de moeite was, was het bezoek aan Lesotho. Toen we naar de Drakensbergen reden, besloten we ook een bezoek aan Lesotho te brengen, en het was ook echt wat je je erbij voorstelt. Geen wegen (althans, niks geasfalteerd), hele arme families, maar iedereen lijkt het toch wel naar z'n zin te hebben. Lesotho is het 3e armste land ter wereld, en dat is ook wel goed te zien.
De dag erna hebben we nog een keer dezelfde hike gedaan die ik ook met de anderen in Drakensberg gedaan had, alleen dit keer was het helaas heel erg bewolkt, waardoor er niet al te veel te zien was. Op de terugweg ging het ook nog eens keihard regenen, waardoor we helemaal verzopen weer bij de auto aankwamen. In het Noorden is het helaas regenseizoen, en ik was helaas zo slim geweest om niks warms/waterdicht mee te nemen de berg op.
Toen begon de belachelijk lange autorit van 15 uur (1300 km) helemaal terug naar Stellenbosch. Alleen de regen was helaas nog niet klaar met ons. Ergens op de terugweg ging het zo bizar hard regenen, dat er zich overal plassen op de weg vormden. Een van deze plassen was zo diep, dat we in een slip raakten en zo van de weg af gleden (aquaplaning). We kwamen naast de weg in een goot terecht, met water tot onze knieën. De auto kregen we er ook met geen mogelijkheid uit, en uiteindelijk werden we gered door een behulpzame vrachtwagen chauffeur, die nog een trek-touw bleek te hebben. Helaas werd tijdens deze reddingsactie wel onze voorbumper losgetrokken, wat nu helaas wat problemen gaat opleveren met de verzekering. Maar goed, zo kwam alweer het 4e auto-ongeluk in Afrika (na de koe in Botswana, de slip in Namibië, en de klapband in Mozambique) ook weer tot een goed einde! En, het is weer een mooi verhaal om te vertellen ;)
Uiteindelijk kwamen we om 8 uur in de morgen veilig aan in Stellenbosch, en zo kwam ik weer voor de 2e keer “thuis”. Dit keer waren er wel wat minder mensen, aangezien de meesten alweer naar huis gevlogen waren.
In Stellenbosch zijn Joran en ik nog wezen schieten, ook echt heel vet! Nooit geweten dat ik met 1 hand een kleiduif kon raken met een shotgun ;)
Toen was het ook alweer tijd voor Joran om terug te keren naar Nederland, en zo bleef ik alleen achter met Anne, een van mijn reisgenootjes met wie ik ook de grote trip door Namibië, Botswana enzo gemaakt heb. We waren de enige overgebleven exchange studenten! En zo sloot ik ook vandaag mijn tijd in Z-A af, door nog een keer naar Mzoli's te gaan, het grote feest in een township. Een mooie manier om deze 7 maanden af te sluiten, met ook nog eens prachtig weer.
Op zich heb ik nu wel zin om weer in Nederland te zijn, vooral natuurlijk om iedereen weer een keer te zien. Helaas betekent dit ook weer dat er gestudeerd en gewerkt moet worden, en het is helaas ook geen 30 graden thuis. Maar goed, je kan niet eeuwig vakantie houden natuurlijk, en het is nu ook wel een mooie tijd om weer terug te keren.
Ik kan niet anders zeggen dan dat ik echt heel veel plezier heb gehad de afgelopen maanden, en ik heb geen seconde spijt gehad dat ik Stellenbosch gekozen heb als bestemming voor mijn exchange! Dus mocht je erover twijfelen, zeker doen ;)
Iedereen, tot morgen, of tot snel!
Groetjes,
Voor degenen die na het lezen van dit stukje denken "he, Jamie was toch al lang weer terug?", dat klopt. Ik had helaas geen toegang tot internet toen ik dit stukje schreef op het vliegveld in Kaapstad, tijdens mijn laatste uurtjes in Z-A. Er is sinds zondagavond ook weinig spannends meer gebeurd, behalve dat ik een prima terugreis heb gehad en het heel leuk vond om iedereen weer te zien op Schiphol en in Amstelveen!
Maar goed, bij deze dus een verslagje van de laatste weekjes daar, enjoy!
Dit wordt dan toch echt de laatste blog die ik ga schrijven. Over ongeveer 6 uur vertrekt mijn vlucht naar Schiphol, wat betekent dat ik over 18 uur alweer op Nederlandse bodem sta. Wauw, dat is toch eigenlijk best snel... Maar goed, ik heb dus nog 3 uur te doden hier op Cape Town airport, dus geen betere tijd om mijn blogje van een update te voorzien!
De laatste keer dat ik iets van me heb laten horen was in Johannesburg, vlak voordat ik Esti, Ayelet en Pim op zou gaan halen, en net nadat ik mijn hele rondreis door Zuidelijke Afrika voltooid had. Sindsdien ben ik weer helemaal via Kruger park en Swasiland langs de Oostkust terug gereden naar Cape Town. Daarna kwam ook Joran nog langs, en heb ik deels dezelfde route nog eens dunnetjes over gedaan. Maar laat ik niet te snel gaan, en verder vertellen waar ik gebleven was.
De aankomst van Esti, Ayelet en Pim ging helaas niet helemaal zoals gehoopt. Toen ik om 04:20 in de morgen op Jo'burg airport stond, stond er keurig op de borden dat de Afriqiyah vlucht uit Tripoli op tijd zou landen, dus ik blij. Later, rond half 6, stond er nog steeds dat hij op tijd was, maar nog steeds geen vliegtuig. Uiteindelijk kwam er “oneindig vertraagd” op de borden te staan, wat mij gelijk deed denken aan de vliegtuig crash van Afriqiyah eerder dit jaar, rondom Tripoli. Gelukkig besloten ze uiteindelijk toch aan te komen, al was het wel pas om 09:00.
We zijn toen maar meteen doorgereden richting Blyde River canyon, wat op de weg ligt naar Kruger National Park. Blyde River Canyon, die zijn faam dankt aan mooie uitzichten met namen zoals “Gods Window” was zeker de moeite waard \en heeft ook de nodige mooie foto's opgeleverd. Daarna was het weer tijd voor Kruger park, het tweede bezoek alweer voor mij. Maar waar Kruger de eerste keer nogal tegen viel, was het deze keer echt jackpot wat wildlife betreft. Het was sowieso al heel leuk om te zien hoe enthousiast de rest was om allemaal wilde dieren te zien (ze werden al gek bij het zien van een Impala, een soort klein hert dat echt overal rondloopt). Maar ook voor mij was het een hoogtepuntje, omdat ik eindelijk het laatste lid van de “Big 5” heb mogen spotten: de Luipaard. Dit dier besloot gewoon vlak naast de weg te gaan liggen, zodat we er ook nog eens mooie foto's konden maken. We waren alleen een belangrijk puntje vergeten, en dat was om een reservering te maken in het park, aangezien het hoogseizoen geworden was. Eerst was er voor ons niks meer te krijgen, maar na met de manager gesproken te hebben was er opeens uit het niets een 4-persoons safari tent vrij, precies wat we wilden. Prima dus.
De dag erna zijn we doorgereden naar Swasiland, waar we ook 1 nacht gebleven zijn. Het raften daar was heel gaaf. Niet omdat het water nou zo wild was, maar omdat je met z'n 2'en in een bootje mocht, waardoor je veel minder stabiel in het water lag. Samen met Ayelet gingen ik dan ook m'n best doen om zo veel mogelijk wilde stukjes mee te pakken, wat er ook vaak toe leidde dat we omvielen.
Daarna zijn we doorgereden naar St. Lucia aan de Oostkust van Zuid-Afrika, voor een lekker dagje strand. Het was ook nog eens 1e Kerstdag, dus we lagen heerlijk cliché met kerst in de zon! Dat is weer zo'n lekker moment om te bedenken dat het toch wel fijn is dat je niet in Nederland zit... (Sorry, ik wil niemand jaloers maken natuurlijk ;) ) Helaas kwam van ons geplande kerstdiner niet veel terecht, aangezien er niet veel restaurant open waren. Dus besloten we dat diner maar uit te stellen tot het nieuwe jaar, als we weer in Stellenbosch zouden zijn.
Na St. Lucia stond Durban op de planning. Voor mij was het ondertussen de 3e keer in deze stad, maar er waren gelukkig nog aardig wat dingen te zien die ook ik nog niet gedaan had. Het casino werd vaak bezocht, en gelukkig hebben we er ook nog wat geld aan over mogen houden. Daarnaast was het ook heel gaaf om te ontbijten op 40 meter hoogte, aan een tafel die werd opgetild door een hijskraan.
Daarna was het alweer tijd om naar de Drakensbergen te gaan, om daar vervolgens een van de mooiste wandelingen uit mijn leven te maken. De foto's zullen meer vertellen (ik moet ook die maar eens updaten besef ik), maar we stonden bovenaan een 1000 meter diepe afgrond, met naast ons de één na hoogste waterval ter wereld, en onder ons een onbewoonde vallei vol met bomen en ander moois. De rest laat ik aan jullie verbeelding over.
De nacht erna zijn we in een keer doorgereden tot Port Elizabeth (ongeveer 1000 km), omdat de rest nog de bungee-jump wilde proberen. Ik sloeg 'm deze keer wel over, want 1 keer vond ik toch wel genoeg ;)
Na ook nog Oudtshoorn bezocht te hebben vanwege de struisvogels, gingen we dan toch echt weer terug naar Stellenbosch. Voor mij was het ondertussen al meer dan 2 maanden geleden dat ik daar was, en het voelde echt heel goed om weer terug te komen. Echt als een soort van thuiskomst, met het gebruikelijke prachtige weer, en de eerste avond gelijk een lekkere braai bij wat vrienden. Heerlijk! Oud & Nieuw hebben we gevierd in Cape Town, op een heuvel vanwaar je de hele stad kon overzien. Er was helaas niet al te veel vuurwerk, maar het was toch gezellig. Daarna door naar Camps Bay om nog even te clubben.
1 Januari was ook een mooie dag, want we kwamen erachter dat er vlak bij Kaapstad een echt Nederlandse nieuwjaarsduik werd georganiseerd. En ik moet zeggen, het was nog best wel groot! Met een stuk of 200 Nederlanders zijn we de koude (ja, de zee is hier wel koud!) Atlantische oceaan ingerend, en ook de Unox mutsen, erwtensoep, Unox worsten en bitterballen ontbraken niet. Toch een keer een nieuwjaarsduik gedaan in mijn leven!
De dagen daarna vulden we met de gebruikelijke Kaapstad sightseeing activiteiten (Tafelberg, Cape Point, Wine farms bezoeken, enz.). Ook hebben we nog ons kerstdiner gehouden in Stellenbosch, bij een heerlijk decadent restaurant. En al snel was het 4 januari, de dag dat ze allemaal weer naar huis gingen.
Maar vlak voordat ik Esti, Pim en Ayelet weg zou brengen landde Joran op Cape Town airport, en zo begon het laatste deel van deze reis! Helaas moest ik toen ook onze oude auto (genaamd Lisa) inleveren, en deze werd ingeruild voor een stuk kleinere Hyundai i10. Gelukkig waren we maar met z'n tweeën, en hadden we dus ook niks anders nodig.
Ook met Joran ben ik weer naar de Oostkust gereisd (inderdaad, ik heb er al aardig wat kilometers opzitten, al meer dan 20.000 ondertussen). Het grote verschil dit keer was echter dat we een flinke tijd hebben doorgebracht aan de Wild Coast (Coffee Bay + Port st. Johns). Een stukje “echt Afrika”, inclusief de gaten in de weg, ronde hutjes, en ontoeristische stranden. Daar hebben we heerlijk professioneel gechilled, en daarnaast ook nog eens leren surfen (best gaaf!).
Wat ook heel erg de moeite was, was het bezoek aan Lesotho. Toen we naar de Drakensbergen reden, besloten we ook een bezoek aan Lesotho te brengen, en het was ook echt wat je je erbij voorstelt. Geen wegen (althans, niks geasfalteerd), hele arme families, maar iedereen lijkt het toch wel naar z'n zin te hebben. Lesotho is het 3e armste land ter wereld, en dat is ook wel goed te zien.
De dag erna hebben we nog een keer dezelfde hike gedaan die ik ook met de anderen in Drakensberg gedaan had, alleen dit keer was het helaas heel erg bewolkt, waardoor er niet al te veel te zien was. Op de terugweg ging het ook nog eens keihard regenen, waardoor we helemaal verzopen weer bij de auto aankwamen. In het Noorden is het helaas regenseizoen, en ik was helaas zo slim geweest om niks warms/waterdicht mee te nemen de berg op.
Toen begon de belachelijk lange autorit van 15 uur (1300 km) helemaal terug naar Stellenbosch. Alleen de regen was helaas nog niet klaar met ons. Ergens op de terugweg ging het zo bizar hard regenen, dat er zich overal plassen op de weg vormden. Een van deze plassen was zo diep, dat we in een slip raakten en zo van de weg af gleden (aquaplaning). We kwamen naast de weg in een goot terecht, met water tot onze knieën. De auto kregen we er ook met geen mogelijkheid uit, en uiteindelijk werden we gered door een behulpzame vrachtwagen chauffeur, die nog een trek-touw bleek te hebben. Helaas werd tijdens deze reddingsactie wel onze voorbumper losgetrokken, wat nu helaas wat problemen gaat opleveren met de verzekering. Maar goed, zo kwam alweer het 4e auto-ongeluk in Afrika (na de koe in Botswana, de slip in Namibië, en de klapband in Mozambique) ook weer tot een goed einde! En, het is weer een mooi verhaal om te vertellen ;)
Uiteindelijk kwamen we om 8 uur in de morgen veilig aan in Stellenbosch, en zo kwam ik weer voor de 2e keer “thuis”. Dit keer waren er wel wat minder mensen, aangezien de meesten alweer naar huis gevlogen waren.
In Stellenbosch zijn Joran en ik nog wezen schieten, ook echt heel vet! Nooit geweten dat ik met 1 hand een kleiduif kon raken met een shotgun ;)
Toen was het ook alweer tijd voor Joran om terug te keren naar Nederland, en zo bleef ik alleen achter met Anne, een van mijn reisgenootjes met wie ik ook de grote trip door Namibië, Botswana enzo gemaakt heb. We waren de enige overgebleven exchange studenten! En zo sloot ik ook vandaag mijn tijd in Z-A af, door nog een keer naar Mzoli's te gaan, het grote feest in een township. Een mooie manier om deze 7 maanden af te sluiten, met ook nog eens prachtig weer.
Op zich heb ik nu wel zin om weer in Nederland te zijn, vooral natuurlijk om iedereen weer een keer te zien. Helaas betekent dit ook weer dat er gestudeerd en gewerkt moet worden, en het is helaas ook geen 30 graden thuis. Maar goed, je kan niet eeuwig vakantie houden natuurlijk, en het is nu ook wel een mooie tijd om weer terug te keren.
Ik kan niet anders zeggen dan dat ik echt heel veel plezier heb gehad de afgelopen maanden, en ik heb geen seconde spijt gehad dat ik Stellenbosch gekozen heb als bestemming voor mijn exchange! Dus mocht je erover twijfelen, zeker doen ;)
Iedereen, tot morgen, of tot snel!
Groetjes,
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
